De Wandeling

Vorige week besloot ik om een wandelingetje te maken. Gelukkig is er bij ons in de buurt genoeg natuurschoon aanwezig.

Plotsklaps, nadat ik ongeveer een half uurtje had lopen, kwam er uit een boom veel lawaai. Eens even kijken wat daar aan de hand is dacht ik. Wat een prachtig schouwspel.

Nadat ik ongeveer 15 minuten verder gelopen was zag ik een auto, luid toeterend, mij voorbij rijden. Het was een kennis. Even later kwam ik hem weer tegen.

Gelukkig had hij tijdens het ongeluk geen enkel schrammetje opgelopen alleen een nat pak. De auto is er minder goed vanaf gekomen. Op mijn vraag hoe dit kon gebeuren zij hij. "Ik keek naar een waardoor ik de bocht niet op tijd zag. Maar gelukkig ben ik goed verzekerd." Nadat we nog wat hadden "bijgepraat" hervatte ik mijn wandeling.

Wat is het toch een prachtige dag mompelde ik in mezelf. Inmiddels had ik al een heel eind gelopen en het werd tijd om terug te gaan. Ineens werd het erg donker. Ik draaide me snel om en zag..

Vervolgens keek ik weer voor me. Daar was het al niet veel beter. Het was me inmiddels wel duidelijk geworden dat ik hier snel weg moest.

Het maakte niet uit welke richting ik opliep elke keer kwam ik weer een op mijn pad tegen. Deze kwam zelfs in een zeer rap tempo mijn kant op. Het ging ook steeds meer waaien en ik zag van alles de lucht ingaan.

Toen ik nog eens goed om me heen keek dacht ik nog dit ga je echt niet redden!!

Plotsklaps voelde ik iets tegen mijn been en een stem zei tegen me.....

Waar blijf je toch het eten is klaar.